Çıkıyodum evden metroya biniyodum gidiyodum kütüphaneye her günüm kütüphanede geçiyodu nerdeyse ve her günümüz beraberdi diyebilirim zamanla benim içimdeki aşk öyle bi depreşti ki kafayı yicek gibiydim lys geçti 140 bine çektim sıralamayı bizim ailede saolsun özele yollıcaklardı tercihler hazırdı başkent bide çankaya üni yazmıştım herşey güzel gibi gidiyodu ta ki ailemle kavga edene kadar ben bi anlık sinirle tercihlerin bitmesine 3-5 saat kala kafama göre sildim tercihleri izmir istanbul eskisehir falan döşedim ankarada kalmıcam yalnız yaşıcam ayagına girdim bu sırada benim kız baya yapma etme falan dedi bana ben kimseyi dinlemedim ve çok büyük bi hata yaptım tercihler bitti o hep ankara yazmıstı çankaya bilkent tobb falan sonra yazın işte biz sürekli 7/24 konusuyoruz sabaha onun mesajıyla uyanıp gece onun mesajıyla kapıyorum gözlerimi hayata ve onunla konusurken hiç bişey umrumda degil dünyadan baska biyerde yasıyomusum gibi. Tabi bu arada benim sivilceler geçti cildim düzeldi sakallarım falan cıktı azcıkta yakısıklı olunca özgüvenim geldi gibi yerine ama benim gözüm ondan başka kimseyi görmüyo neyse yazın bodruma gittik 3 arkadas hergün gece klüpleri falan ama benim aklım hep onda bi gün konusuyoruz yine dövmeden konu acıldı bende adını yazdırıyımmı falan dedim sakasına oda yazdır dedi o sırada yemek yiyoduk yemek biter bitmez gittim bi dövmeci buldum hint kınasıyla sağ koluma baya gözükücek ve büyük şekilde adını yazdırdım sonra fotografını çekip attım o da baya sevindi bana ömür boyu yakandayım yazan bi gömlek fotosu falan attı ben bodrumdayım ama cok sıkılmıstım artık deliler gibi özlemiştim onu sonra ankaraya döndüm bulustuk falan cok hos vakit geçirdik zaman hiç geçmesin istiyodum onun yanındayken sanki 3 yasındaki çocuklar gibiydim içim huzur ve neşe doluydu normalde sert gözükürüm dışardan ve saygınlıgım vardır yaşadıgım semtte ama onunlayken pamuk şeker yiyen kücük cocuk gibiydim neyse üni sonucları açıklandı bi baktım izmir gelmis nolduysa ondan sonra oldu