Öyle seri meri yazıcam demicem yapmacık olmicam şimdi artık kalan son anlarımda buraya bi şeyler yazıyorsamda arkamdan belki üzülen biri olur da belki okur diye bunlar. Çok seviyorum ulan hepinizş son aylarımda sadece burada güldüm öncelikle sonrasında anlatım işte bi kaç bi şey.. Bakıyorum şöyle geriye de aslında fazla dayandım be daha 10 yaşında kucağımda arkadaşımın ölmesi 12 yaşında ilk intihar teşebbüsüm 14 yaşında en yakın arkadaşımın gözümün önünde bıçaklanıp acılar içinde gitmesi 18imde babamla abimi aynı arabada trafik kazasındayken kaybetmem sonra delirmem 2 yıl akıl hastanesinde yatmam.. keşke o gün o arabada bende olsaydım diye bağırışlarım.

Ama olmuyor işte olmuyor ulan sizde biliyorsunuz bu duyguyu olmadığını gitmediğini hayatın. Rakının kokusunu sigaranın tadını bildiğimiz gibi biliyoruz işte panpalar kalamıyorsun.
Toparlamıştım aslında akıl hastanesinden çıktıktan sonra okulu bitirmiştim işe girmiştim sevgilim de vardı para da vardı.
Ne güzel diyordum devam edebiliyorum hayata ne güzel lan diyordum hayat ne güzel şey ateisttim bayaa bi zaman yavaş yavaş tanrının olabilmesini düşünmeye başlamıştım var diyordum herhalde yoksa bu kadar mükemmel düzen açıklanamaz ki..

Ama sonra yine her şey taka sardı annem tek varlığım kanserden gitti o da 1 ay önce sevgilim terk etti 2 hafta sonra instagramdan yeni sevgiliyle fotoğraf attı o da naptım bende olgundum ya amk büyüktum ya okumustum ya begendım onu da...

Ee moderniz sonuçta gibko dünyada beğenicez. Merak etme canım annem merak etme babam abim geliyorum ama önce arkadaşlara son bir şeyler anlatayım.

Yazıcağım daha uzun muzun isteyen okusun işte ölene kadar burdayım teselli etmeyin panpalar zaten çoktan ölmüşüm de haberim yok önce sigara bi tane sonra devam hep birlikte..