Yol tam bir çileydi.Git babam git bitmiyo. Yaklaşık 10 saat oldu. Yapcak birşeyim yoktu, bende koydum anamın dizlerine kafamı daldım huzura. Annemin okşamasıyla uyandım. Hadi oğlum kalk dedi. indik otobüsten. Buralar çok yabancıydı, öyle köy camisinin önünde oturmuş muhabbet eden amcalar falan yoktu, herkes bir telaşla etrafa koşturuyorlardı. Yürüyodum annemle nereye yürüdüğümü bilmeden, annem nereye doğru çekerse oraya gidiyodum. Babam nerde hala bilmiyodum. Hani arkadaşlarıyla merkeze falan inerdi arada ama hiç bu kadar geç kalmamıştı. Bana horoz şeker vermesini özlemiştim.Bi amcanın arabasına bindik. Cama yapışmış etrafı çözmeye çalışıyodum.Ne kadar çok insan var. Bizim merkez bile bu kadar kalabalık değil. Hiç duvarlara çizilmiş, üst köşelerinde 90 yazan kaleler yoktu. içim ısınmamıştı hiç buraya, korkutucu gelmişti bana. Arabada kimse konuşmuyodu, bende kapattım gözlerimi hayal kurmaya başladım.