Kapıyı kilitle dememe rağmen kilitlememişti. Beni çok etkilemişti. Bana güveniyordu.
Kapıyı yavaşça açtım. Sanırım uyumuştu üstündeki yorganı uyurken biraz itmiş olacakki üstü açılmıştı. Yavaşça yorganını üstüne tam örttüm ve ışığı kapatıp odadan çıktım.
Çok heyecanlanmıştım içimde bir kıpırtı vardı.Ama çok bağlanmıştım 3 gün içerisinde Buket'e sonra tüm odaların kapısını kapattım, ışıkları söndürdüm açık olan bir yer kalmamıştı.Ama anahtar olmadığı için dış kapıyı kilitleyemecektim. Neyse yapacak bir şey yoktu. Saat 11'e geliyordu. Doğruca eve gittim ve hemen üstümü değiştirip yatağa girdim.
Yine hayaller kurmaya başladım.Ama bu sefer elimde fotoğraf vardı. Telefondan fotoğrafı açtım. Buket'e baka baka derin bir uykuya daldım. Sabah yine her zamanki gibi alarm erteleme seansım başlamıştı. Erteleye erteleye yine kalktım gittim okula. Dersler'e pek katılan biri değildim hatta hiç değildim ama hiç değilse sohbet ederdik bizim çocuklarla.
Ama bu sefer canım istemiyordu sadece düşünüyordum.Ne olacak, ne bitecek?
Korkmaya başladım endişlenmeye başladım. Buket yapayalnız o evde nasıl kalacaktı?
Kaldı diyelim nasıl geçinecekti? Of ulan of böyle oturup gelecek için hatta bir başkası için düşüneceğim aklıma gelmezdi. Okuldan çıktım eve gittim yemek yedim filan derken annem buketi sordu;
-Nasıl kız gördün mü iyi mi evde tek nasıl kalacak ?
-Bilmiyorum anne ne biliyim dün kaldı tek işte
-E görüşmeyecek misiniz bir daha oğlum ?
-Ne oldu anne çok mu sevdin?
-Sevdik tabi çok hanım saygılı güzel bir kız.
-Öyle demi anne çok güzel hemde. Annem anlamıştır hemen Buket'e bir şey hissetiğimi.
Ben dışarı çıkıyorum diyip çıktım. Bizim çocuklara da haber vermedim. Telefonu aldım elime
Buket'i aradım ama açmadı.Çok endişelendim bir şey oldu diye o panikle inanın çarşının ortasında koşarak millete çarpa çarpa gittim evlerine kadar. Dış kapı yine açıktı.
Çıktım 2.kata koşarak merdivenden. Kapıyı çaldım ses yok.. Belki 50 defa çaldım ne ses var ne seda. Aşağı indim sonra belki biri biliyordur diye.Tam bahçe de bir teyze vardı ona soracaktım ki.Elinde poşetlerle geldi Buket.Çok rahatladım. Yanıma geldi beni görünce.
-Hoşgeldin ben de markete kadar gittim evde bunaldım.
-Şey ben neyse diyebildim sadece.
-Ne oldu ?
-Yok bir şey tamam boş ver
-Söylesene ne oldu Hakan?
-Bir şey oldu sandım sana o yüzden geldim buraya telefonu açmayınca.
-Hı öyle mi telefonu duymadım özür dilerim.
-Sorun değil.
-Gel hadi burada durmayalım daha fazla içeri girelim.
Beraber binadan içeri doğru girecekken etraftakilerin bana nasıl baktığını bir görseniz beyler. Sanki tecavüzcüyüm katilim ya da sanki kötü bir şey yapıyoruz gibi bakıyorlar.
Küçük yerlerde böyle şeyler pek doğal karşılanmaz her ne kadar masum olsa da hissettikleriniz. Hatta küçük yerleri geçtim hemen hemen her yerde böyledir durum.
Neyse geçtik içeri anne ve babası'nın fotoğraflarını kaldırdığını gördüm.
-Neden kaldırdın fotoğrafları? diye sordum
-Daha çok üzülüyorum bakınca görünce o yüzden.
-Anladım iyi yapmışsın.Vay be değiştirmişsin her şey evde
-Zaman geçsin evin havası değiştsin diye yerlerini değiştirdim işte diyip güldü.
-Çok iyi düşünmüşsün. güzel olmuş. Buket bak eğer bana minnettar olduğun için benimle konuşmaya devam ediyorsan.Ya da kendini borçku hissettiğin için konuşuyorsan yapma lütfen çünkü gerek yok.Ben sadece yanında kalmam gerektiğini sana yardım etmem gerektiğini hissettiğim için yardım ettim.
-Hayır lütfen böyle düşünme diyerek sözümü kesti.Sen iyi bir...
dedi ve durdu başka bir şey demedi, sonra devam etti
-iyi bir yardım edicisin.
Bunu söylerken utanmıştı söyleyecek bir isim bulamamıştı galiba.Ben de uzun süre güldüm.
-Niye gülüyorsun ?
-Yardım edici nedir ya ? dedim gülerek
-bilmem işte öylesin kendimi senin yanında iyi güvende hissediyorum.
-Ben de çok çok neyse ya öyle işte .Hafif bi gülüştük. Birden ciddileşti yüz ifadesi
-Hakan ben iyi mi yaptım kötü mü bilmiyorum ama
-ne oldu ?
Ben halamlara teyzemlere haber verdim. Bilmiyorum belki de yapmam gerekiyordu ama çarem yoktu.
-Anladım.Ne dediler peki ?
-Hiç bir şey ağladılar sadece.iç çekiyordu sürekli konuşurken. devam etti;
-Yarın ilk uçakla geliyoruz dediler.
-Çok iyi yapmışsın en azından yalnız kalmazsın bak dedim.
-Umarım annem ve babam bana kızmamıştır. dedi.
-Ben bu sefer erken kalkayım Buket.Hem komşular yanlış anlamasın daha fazla.
-Tamam çok teşekkürler geldiğin için.
-Önemli değil. Buket sana hiç sormadım farkında mısın ?
-Neyi?
-Yaşımızı hiç sormadık birbirimize.
Güldük ikimizde aynı anda.
-Evet 17 yaşındayım ya sen ? dedi
-Ben de 17 yaşındayım.
-Hangi ayda doğdun? diye sordu
-Ocak dedim.
-aa ben de ocak 2 ocak
-Yok artık be ben de 3 ocak. Yine gülüştük hafiften.
-Neyse ben gidiyorum iyi geceler sana kendine iyi bak.Bir şey olursa aramayı sakın unutma. Mesaj da atabilirsin.Çağrıda atabilirsin.
-Tüm seçenekleri sundun zaten tamam ararım dedi.
Yine sarıldı bana ben de ona sarıldım bu sefer. Mutlu ama aklım Buket'de kalmış bir şekilde oradan ayrıldım...