Çok geçmeden yeşil bir apartmanın önünde durduk Buket;
-işte burası, dedi.
Anlaşılan içim yine kan ağlayacaktı çünkü her yer anne ve babasının hatıralarıyla doludur diye düşündüm. Dış kapı açıktı 2.kata çıktık asansör ile kapının üstünde Sezgin Çelik yazıyordu. Elini babasının isminin olduğu çerçeveye attı.Bir iç çekerek;
-7 yıldır buradaydık. dedi. Sonra cebinden çıkardığı anahtar ile kapıyı açtı.
-Hoşgeldin dedi gülerek. Aklıma benim de ona hoşgeldin dediğim geldi.
-Hoşbulduk dedim. Salonu gösterek
-Sen rahatına bak geliyorum.
-iyi misin gelmemi ister misin ?
-iyiyim geliyorum. dedi. Salonu incelemeye başladım çok güzel bir evleri varmış diye geçirdim içimden .Her tarafta aile fotoğrafları vardı. Gözüme bir fotoğraf dikkat çekti.
Televizyon sehpasının üstünde büyük bir çerçevede yakından bakmaya gittim. Küçük bir kız vardı parkta elinde bir balon gülümsüyordu. Bunun Buket olduğunu anlamam çok uzun sürmedi.Ben fotoğraflara bakarken Buket geldi yanıma üstünü değiştirmişti.
-Hakan iyi ki gelmişsin.Tek başıma belki de kafayı yerdim burada.
-Bunu bildiğim için gelmek istedim yanlış anlama lütfen
-Biliyorum teşekkürler ilgin için. Karnın açtır senin evde de bir şey yemedin hemen buraya geldik.Bir şeyler yapayım sana.Tam kalktı elinden tuttum. Yine hastane'deki gibi göz göze geldik. Utanmıştı galiba gözlerini gözlerimden kaçırdı.
-Gerek yok gerçekten ama beraber varsa bir kahve yapabiliriz dedim.
-Tamam o zaman hadi dedi.
Mutfağa gittik beraber birer kahve yaptık. Balkona gittik büyük bir koltuk vardı, oturduk dışarıyı izleyerek büyük bir sessizlikle kahveleri yudumlamaya başladık. inanın bana hayatımda içtiğim en güzel kahveydi. Derken sessizliği yine bozan Buket oldu ;
-Her yer bana onları anlatıyor.
Nasıl geçer ?
Nasıl biter bu acı?
Ne yapsam biter?
Uyusam geçer mi Hakan ?
Bu sözleri altını çize çize üstüne basa basa söylüyorum. Daha sonra çok hatırlayacaktık bu anları. Daha önce çok duygulanmıştım çok üzülmüş çok ağlamıştım.Ama hiç bu kadar içim yanmamıştı.Git gide daha da bağlanıyordum Buket'e.
-Acıları saracak biri elbet çıkar karşısına insanın diyerek gülümsedim.
-O sen oluyorsun galiba
-Bilmem belki de
-Ne yapacaksın şimdi Buket ? önünde uzun bi hayat var
-Bilmiyorum, inan bana bilmiyorum. Biraz duraksadı sonra devam etti;
-Biliyor musun Hakan ben babamlara kızdığımda sigara içerdim. Annemin paketinden ne zaman kızsam bir sigara yakardım. Hatta 12 yaşımda hiç unutmam içerken annem yakalamıştı çok utanmıştım.Çok salakçaydı biliyorum. Bunları söylerken çok gülmüştü.
ilk defa bu kadar uzun gülmüştü.
-Tebessümden başka gülüşerin de varmış. dedim.
-Üşüdüysen içeri geçelim.
-Bunu benim söylemem gerekmez mi
-Misafir benim böyle olsun bu seferlik. Tamam deyip içeri geçtik.
-Ben geliyorum biraz bekletecem seni ayıp olmaz demi?
-Yok hayır olmaz tabi bekliyorum. dedim. Saate baktım saat 8'e geliyordu.
içimden"yok artık "diye geçirdim.Hep derler ya sevdiğinle zaman çabuk geçer diye. Gerçekten öyleydi. Aklıma bir şey geldi birden Buket hazır içerideyken telefonu çıkardım. Muhtemelen daha yeni çekilmiş olacak tek kendisinin olduğu bir fotoğrafı çektim.
Yine içten samimi bir gülümsemeli anında çekilmişti belli ki.Sonra Buket geldi.
-Kusura bakma beklettim.
-Önemli değil. Buket ben artık kalkayım geç oldu. Bunu söyleyince üzüntülü bir ifade aldı
-Biraz daha kalsan korkuyorum.
Hani dizilerde filmlerde can alıcı sahneler olur ya resmen öyleydi bu da sanki içim parçalandı yine.
-Tamam biraz daha kalayım
-Numaranı verirsen konuşuruz belki yanlış anlama beni dedi.Ben de nasıl istesem ne desem diye düşünüyordum. Neyse çağrı attım kaydettik filan.
-Bak eğer çok korkuyorsan sen yatağına geç yat ben de sen uyuyana kadar burada beklerim dedim.(yine yanlış anlamasından korktum)ama öyle olmadı güvenmişti belli ki bana.
-Alışkınsın ne de olsa hastaneden beri diye güldü
-Antremanlıyım evet .Sen uyumaya çalış ben buradayım odanın kapısını da kilitle.
-Tamam iyi geceler çok sağ ol deyip yine sarıldı bana
-iyi geceler dedim.
Beklemeye başladım salonda hiç bir yere dokunmak istemedim çünkü ben de korkuyordum hafiften alışkı değildim böyle şeylere. Aradan 1 saat filan geçti telefonum çaldı arayan babamdı açtım"Geliyorum baba birazdan iyiyim ben " dedim. Buket'i sordu filan kapattım. Merak ettim sonra Buket'in odasına doğru gittim.