Sabah alarmın sesiyle uyandım. Yine erteleye erteleye alarmı saat 06.30 olmuştu. Ders 07.00'da başlıyordu.Zar zor kalktım okul 5-10 dakikalık mesafedeydi. Sabahları bilmiyorum sizde de var mı bu ama ilk 1-2 saat hiç bişey yiyesim içesim gelmez.O yüzden bazen okulda bir şeyler yerdim. Hatta çoğu zaman öğlen eve gelince yerdim. Saat 12.30'da okul bitiyordu. Elimi yüzümü yıkadım. Odama gidecekken balkon kapısının açık olduğunu gördüm. Genellikle hep kapatırdık. Babamgil de bu saatte uyanmaz. Abimin de öğlenden sonra okulu. Aklıma bir tek Buket geldi. Balkon kapısından dışarı baktım. Sandalye'ye oturmuş yine ağlıyordu kara gözlüm.Öylece bakıyordu dışarı gözleri yaşlı.1-2 dakika sonra beni fark etti.
-Günaydın erkencisin, hı doğru ya okul var nasıl da unuttum.
-Günaydın.
ikimizde sustuk bir süre oturdum yanına bir sandalye çekip okula daha 15 dakika vardı.
Ama hiç umrumda değildi saatlerce günlerce sesimi çıkarmadan yanında durabilirdim.
-Saat kaçta başlıyor kata bitiyor okul?
-7 de başlıyor 12.30'da bitiyor.
-Bizim de 8'den 3'e kadar.Ama artık gider miyim ne yaparım bilmiyorum
-Bugün ne yapmayı ne düşünüyorsun ? dedim
-Eve gideceğim. size rahatsızlık verdim yeteri kadar zaten
-istediğin kadar kalabilrsin. Annemler seni çok sevdi.
Kafasını aşağı yukarı doğru sallayıp
-Ben de onları çok sevdim.Ama gitmem gerek bugün
-Ev nerede uzak mı ?
-Çok uzak sayılmaz buraya 30 dakika filan sürüyor
-Ben de seninle geleyim okuldan gelince beraber gideriz olur mu ?
-Hayır gerek yok ben giderim.
Üzülmüştüm beni istemediğini düşündüm bir an için
-Tamam o zaman öyle olsun dedim.
Kırıldığımı anlamış olacak ki;
-Yanlış anlama sen çok yoruldun sana çok yük oldum diye dedim yoksa gelebilrsin istersen.
Ama gerek yok.
-Neyse ben gideyim artık geç kaldım dedim. Sonra arkama dönüp;
-Beraber gidiyoruz itiraz istemem en geç 1'de evde olurum deyip okula gittim.
Gittiğimde 5 dakika geç kalmıştım bir ton laf etti yine matematikçi.ilk dersten matematik mi işlenir mantığıyla koydum kafayı en yumuşak defterime uyudum tüm derslerde.
Öyle zar zor bitti okul.Çıktık eve gidiyoruz.
-Halı saha maçı var gidelim mi dedi Hüseyin
-Hayırdır lan sosyalleşmeye başladık ne işimiz olur oğlum dedim
-Gidek işte bir değişiklik olur
-Siz gidin benim işim var
-O işi biliriz diyip güldü Mehmet.
Neyse eve geldim açtım kapıyı Buket annem ile birlikte yaprak dolduruyordu.
Onu o halde görünce bi gülme geldi. Annem;
-Ne oldu neye gülüyorsun ?
-Hiç yok bir şey. Sonra buket'e dönüp;
-Üstümü değiştireyim çıkalım.
-Acele etmeyelim bence elindeki yaprağı göstererek şunu bir dolduralım diyip güldü.
-Tamam kolay gelsin size deyip içeri geçtim.
Ne giysem ne yapsam diye düşünmeye başladım. Lavaboya gittim her zaman yaparım kafayı suya tuttum sadece şampuanla yıkadım çıktım sonra.(dışarı çıkmadan yapmak en büyük hobim).Giydim üstüme bir siyah t-shirt üstüne deri mont tamamdır dedim.
Biraz bekledim Buket'i o da çıkardığı kanlı kıyafetlerini geldi.
-Neden çıkardın üstünü giyebilirdin
-Eve gidiyoruz ya yenilerini giyeyim bunları saklayacağım.
-Tamam nasıl istersen dedim ve evden çıktık. Buket'in evine doğru yola koyulduk.
Sanırım kıyafetlerini saklamak istemesi anne ve babasına dair son hatıra olması ve onların kanıyla kirlendiği içindi...