-Baba ben gecikecem biraz beklemeyin beni dedim
-Daha ne kadar gecikeceksin diye bağırdı.Çabuk eve gel
-Baba bir arkadaşımın ailesi trafik kazası geçirdi hastanedeyim
-Kim geçirdi Hüseyinle Mehmet'mi yoksa ?
-Yok baba tanımazsın ya ben iyiyim arkadaşın yanında durayım yanında kimse yok durumu iyi değil.
-Devlet hastanesinde misiniz ? hemen gelelim abinle
-Evet devlet hasntanesi'de gerek yok baba
-Geliyoruz olmaz öyle şey diyip telefonu kapattı.
Tekrar odaya girdim hâla uyuyordu kız. Oturdum düşünmeye başladım. Acaba başka akrabası yok mu adı ne diye saçma sapan düşüncelere daldım.O kargaşada panikte hiç doğru dürüst fark etmemiştim bile.Ama çok masum bir güzelliği vardı. Siyah ve uzun
saçları vardı. Telefonu çıkardım zaman geçsin bari biraz diye mesaj gelmişti abimgilden babam aramadan önce atmıştı
-Neredesin babamgil soruyor ? diye. Telefona bakarken tahminimce doktor olan orta yaşlarında bir adam girdi içeri.
-Yakını mısınız ailenin?
-Hayır değilim yolda gördüm bir yardımım olur diye geldim
-Yazık kızcağıza ikisini de ne yazıkki kaybettik. Başka bir tanıdığı akrabası yok mu ?
-Bilmiyorum. diyebildim sadece şok olmuştum. içimi tarif edemeyeceğim bir hüzün kapladı. Daha hiç tanımıyordum ama bir an çok kötü oldum. Doktor halimden anlamış olmalıki
-iyi misin ?
-iyiyim. tamam sağolun bir şeyim yok
-Tekrar geçmiş olsun. diyip dışarı çıktı doktor. Kıza baktım hâla uyuyordu her şeyden habersiz kim bilir ne kadar üzülecekti uyanınca.10 dakika sonra telefonum çaldı. Arayan babamdı.
-Hangi oda kaçıncı kattasınız ?
-Dur geliyorum baba girişe dedim.Ben de bilmiyordum ki nerde olduğumuza dikkat etmemiştim telaştan. Aşağı inip babamla abimi buldum. Babam her zamanki gibi
kaşlarını çatıp
-Nasıl durumları iyi mi ? diye sordu.
Baba annesi de babası da ölmüş.Şimdi söyledi doktorlar.
-Yapma be oğlum arkadaşın nerede ?
-Baba aslında arkadaşım değil kızma ama yolda gördüm trafik kazası oldu.Bir kız geldi ağlayarak ölen işte onun anne ve babası yalnız bırakmak istemedim.
-iyi yapmışsın gel hadi nerede yanına gidelim yalnız bırakmak olmaz. Sonra yukarı çıktık.
-Baba hastane işlemleri varmış galiba kıza sakinleştirici verdiler uyuyor biz halledelim hiç akrabası tanıdığı yok.
-Dur ben gidip bir sorayım diyip gitti babam.
Bizde abimle kızın başında beklemeye başladık. Abim çok geçmeden sessizliği bozdu;
-Nasıl oldu nerede oldu kaza gördün mü ?
-Yok görmedim sesini duydum yakını filan sandılar diye beni aldılar ben de geldim yardım etmek için
-Yazık ya daha bilmiyor demi öldüklerini ?
-Yok bilmiyor abi bilse ne kadar üzülecek be.Zaten hiç susmadı ağlamaktan perişan oldu.