O gün bizimkiler evde hummalı bir çalışma yürütüyordu. Evin yatak odasının zemin tahtası boyanıp verniklenecekmiş. Zaten bu gece kondular da tadilat işleri hiç bitmezdi. Açıkçası evde bu tarz işlerin olmasını hiç sevmezdim. Hala daha sevmiyorum. Herkes bir telaş içinde oradan oraya koştururdu. Mutlaka bana da bir iş düşerdi ve bu benim üşengeç yapıma çok ters bir durum.
Neyse ki işler pek uzun sürmemiş komşuların da yardımıyla hemen bitmişti. Yatak odası kapısı annemin 2. bir emrine kadar açılmamak üzere kapanmıştı. Eve geniz yakan bir vernik kokusu çökmüştü. Bu gece annem ve babam bizim odada yatacaktı. Şuan düşünüyorum da alınan ufak kararlar, yapılan ufacık işler nasıl da etkiliyor her şeyi. Hani şu kelebek kanadı kasırga muhabbeti işte. Kader, alın yazısı yada her ne ad verirseniz işte.