Eve gelince dedemle tartışmaya başladım. Anlamsız ca dedeme sitem ediyordum. Neden sende görmüyorsun diye. Dedem ben goremem dedi. Çünkü sadece benim gönül gözüm aralanmoş. Dedeme o muslakaları sen yaktın, seninki neden aralanmıyor diye sordum. 35. Yaş gününden sonra gönül gözünün aralanması olanaksızmış. Çünkü insanoğlunun ahirette 35 yaşında dirileceğini söyledi.

Bu gece iyi dinlen öğlen vakti o cadının yanına gidicez dedi. Ama benim gözüme uyku giricek gibi değildi. Ama çokda uykum vardı malesef uyumak zorunda kalmıştım ki keşke uyumasaydım.

Rüyamda gene aynı yerde hertaraf karanlık, aynı yerdeki lambanın altındaydım. Bunsefer etraf zifiri karanlıktı. Hbirşey gözükmüyordu. Sadece karanlık.. Önümdeki zifiri karanlıkta sanki bi yol açılmıştı. Ne cesaretse o yoldan yürümeye başladım. 15 20 metre yürüdükten sonra az ilerde bi beşik görmüştüm. Tamamen tahta, hertarafı çatlamış, üstünde de siyah bi örtü vardı. Yürüyüp yanına gitmek istemiştim fakat hareket edemiyordum. Karabasan gibiydi. Beşiğin arka tarafından bişeyin yürüme seslerini duyuyordum. Beşiğin yanına gelen şeyi görünce nutkum tutuldu. Oradaki aynen bendim...