annesini balicilere öptürenlerin başlığı

üniversitede aynı yere düşme ihtimalimiz yoktu.
herşeyi geçtim sevil çalışkandı.
hatta kendi okulundaki sayılı başarılı öğrenciden biriydi.
son senesindede o kadar iyi hazırlanmıştı ki sormayın.
bense bi kaç aydır çalışıyordum.
ve lise hayatımda doğru dürüst çalışmamıştım.
o iyi bi yere giderdi malum.
bense 2 senelik okuyup sonra bi 2 senelik daha okuma peşindeydim.
lojistik düşünüyordum.
doğru dürüst hiç bir yere giremezdim.
hayatımda ilk defa okullar bitmesin istedim...
ama malesef kaderimden kaçamazdım.
o günden sonra günlerce bu olayı düşündüm.
3 hafta kaldı okulların kapanmasına.
artık benim için zaman çok hızlı akıyordu.
sanki ölücekte son günlerini mutlu yaşamak isteyen biri gibiydim.
sürekli hayatın tadını çıkarıyorduk.
bi gün sevil aradı.
sanırım mayısın sonlarıydı.
sesi ağlamaklı bi tondaydı.
ne oldu sevim bişey mi var filan dedim ?
buluşalım mı telefonda olmaz dedi.
ben baya üzülmüştüm kafamda binlerce şey kuruyordum.
direk kalktım çağırdığı yere gittim.