(Beyler hikayenin bir bölümünü yukarıdaki panpamıza yanıt olarak yazdım yanlışlıkla ordan okumadan buraya geçmeyin helal edin)

Ertesi gün sabah oldu ve hepimizi en büyük amcamın evine zütürdüler. Orda herkez bana bi acıma hissiyle bakıyordu pgibolojim çok bozulmuştu. Çok üzülüyordum ama bir türlü ağlıyamıyordum. Acımı yaşıyamıyordum. Pgibolojim çok bozulmuştu.
Neyseki Sela okundu, sülalenin yetişkinleri cenazeye gitti evde bir iki yaşlı dışında herkez cenazemize gitmişti. Oysa içimden onun gömüldüğünü izlemek geçiyordu son yolculuğu olduğunu çok iyi biliyordum.

Edit: beyler arada bir şuku verin rez alın kendi kendime konuştuğumu hissediyorum aq *