Part 40:

Sıradan bir görüntüsü vardı evin bahçeli falan değişik bir ev. mavi panjurları aydınlatıyordu evin bahçesini çok hoştu neyse.

Çaldık kapıyı hoş geldiniz içeriye buyurun dedi. Mehveş'in babası elini öptü imamın.. işte sana bahsettiğim elaman bu diyerek beni gösterdi bende elini öptüm. Ya imam efendi senide rahatsız ettim işinden alı koydum dedi. Mühim değil senelik izne çıktım seni için evlat dedi.

Bu adamlar bana değer veriyordu lan babamdan görmediğim değeri bunlardan görmüştüm amk .

Sisli bir gece yarasında, ıssız bir sokak ortasında, kırık bir lambanın altında dalmışım sevdalar... Neler geçtiği kalbimden bilmem, yaşlar damladı gözlerimden anladım ki ölene kadar fenerbahçe düşmeyecek dilimden.

Tribünde bu besteyi söylediğimde nasıl tüylerim diken diken oluyorsa aynen o biçim diken diken oldu. Tarifi anlatılamaz bir duygu.

Neyse evlat dedi korkma dedi bunların hepsi 1 hafta içinde geçecek dedi. Sen yeter ki içini feraha tut. Biz topraktan yaratılmış tüm duyguları barındıran varlıklarız sadece sen içini rahat tut en huzurlu duyguya kavuşacaksın dedi. Eyvallah imam efendi diyip tekrar elini öptüm.

imamın karısı girdi içeri mehveşin babası elini öptü kadının. bende öptüm konuştuk sohbet ettik az. Sonra kalk gidiyoruz dedi imam efendi nereye dedim. Seni feraha kavuşturacak yerin ilk adresine dedi.

Seri seri geçiyorum...

Arabaya bindik ben imam mehveşin babası. Sonra mehveşin babası bizi bindirdi uçağa imamla beraber gittik çanakkaleye orada yaşayacağım 1 hafta bir daha yaşamamak için ölmeyi tercih ederdim.. ama habersizdim yalnızca ikimiz vardık imamla.