Hayatımda sevginin yerini bilmiyorum. Sevgi duygusunu bayadır hissetmiyorum. Ekgibliğini yaşıyorum. Bazen düşünüyorum, sadece sosyal programlamamı acaba ? Acaba bu cidden ben miyim ?
Neyse sorularla uğraşmak yerine ne hissettiğimi yazmak istiyorum. Sanki bedenim ve zihnim benle savaşıyor gibi hissediyorum. Onların sevgisinin ekgibliği zaten beni bitiriyor. Huzur kendini sevmekten gelirken sanki kendi kendime savaşıyormuşum gibi hissediyorum. Eksiğim.
Sevgiyi hissedemiyorum sanki her şey mekanik ve insanlar da hissetmiyor gibi. Herkes geleceğe odaklanmış ve bende şimdi de kendimle çatışıyorum. Onlar sevgilerini geleceğe atıyorlar ve bense bir hiç uğruna harcıyorum. Ağlamak istediğim anlar birikiyor ama bir damla bile gelmiyor. Acıyorum herkese. Çünkü geleceği görebiliyorum. Herkes görebilir. Sonu görebiliyorum. Ölüyoruz. Kendimi kandırıp bunu unutmak istiyorum fakat bu mümkün olmuyor. Sevebileceğimi sandığımda bile kendime bunu yasaklıyorum hemen. Doğru kişi değil, doğru an değil, doğru nesne değil vb...
Ve korkuyorum işte. Korkudan titriyorum, gözlerimi kapatıyorum, duruyorum...
Sevgi denen şey sanki uydurulma bi şeymiş gibi geliyor artık. insan sevgi biriktiremiyor. Onu aktarması lazım yoksa uyuyamıyor. Peki neden diye sormaktan alıkoyamıyorum kendimi. Bir şey yapmam gerektiğini biliyorum ama hep yarı yolda kalıyorum ve başa dönüyorum. Baktığım her yerde acı görüyorum. Kurtulamayacak gibi hissediyorum. Ama kurtulmazsam bu boşa geçen bir ömür, çöpe giden bir potansiyel olacak biliyorum. Canım sıkılıyor. insanlar makineymiş gibi geliyor. Samimiyeti hissedemiyorum, sanki etrafımda otorite kavgası var gibi sürekli. Eskilerden uzaklaşmak istiyorum. Yapamıyorum !
Eskiyi hatırlamadan devam etmeliyim. Eskiye dönemem ve dönmemeliyim. Yeniye kucak açmam gerek artık. Bir daha aynı nehir olamayacağımı kabullenmem lazım. Yeni yol açmalıyım eski yolu bulmak her zaman daha kötü sonuç veriyor. Değişim geçirmem lazım tekrar. Eskiye dönmeye çabalamak çok saçma artık. Yeni değişimimi kabul etmem ve artık kendime kalan son inancımla son hareketimi yapmam gerek yoksa daha fazlası mümkün değil. Değişime kucak açıyorum. Bu yolda acı çekeceğim biliyorum..