Her üniversiteye gitmek isteyen öğrenci gibi benim de hayalim il dışında rahat etmekti. Gerek aile baskısı gerek yaşadığım şehirden sıkılma. O yüzden üniversitede farklı bir ile gitmek istiyordum. Yerleşme puanım gemi inşa mühendisliğine yetmiyordu. Rehber hoca da şöyle bir şey dedi eğer isterseniz düzgün bir çalışma ile dgs den mühendisliği tamamlayabilirsiniz. Aklıma yatmadı değil ama aklıma sıçayım. Tercihleri yaptık yaklaşık 2 hafta sonra tercihler açıklandı. Hem puanım tutuyor hem dayım orda hem de değişik yer olsun diye ilk sıraya Çanakkale 18 Mart yazdım. Hem dayım da orda yabancılık çekmem diyorum kendi kendime. Tercihlerin açıklandığı gün h ile buluşmak istedim. Yine aynı parka geçtik. Ben onun dizinde yatıyorum.
+bu sekilde sonsuza kadar durabilirim *
-oldu canım ben de senin yastığınım ya *
+bu arada tercihler açıklandı
-neresi çıkmış?
+Çanakkale
-(sessizlik)
O sırada suratıma bir damla düştü. Doğruldum baktım suratına. Ağlıyodu. ilk kez onun ağlamasını görmüştüm.
+ne oldu niye ağlıyosun
-(yine sessizlik)
+aşkım ne oldu söylesene
-ben sensiz burda ne yapıcam
Sarıldım hemen. Düşündüm, bu kız ben yeniden aynı şeyleri yaşamak istemiyorum diye beni geri çevirmişti ama ben yine onu aynı duruma getirmiştim. Lanet ettim kendime. Ağlamak istedim, ağlayamadım. Hani erkekler ağlamaz ya, hani erkeğiz ya. Öyle karı gibi dediğiniz şekilde ağlamak istedim ama ağlamadım. Gözyaşlarım içime içime aktı hep. Gözyaşlarım içime attıkça içimi yaktı, kavurdu. Hiçbir şey diyemedim konuşamadım. Konuşmak istemedim. Annesi aradı eve çağırdı. ilk defa annesinin aramasına sevindim. Giderken ne öptü ne sarıldı ne de konuştu öylece gitti. Hiçbir şey diyemedim. Öylece baktım sadece. Aradan 2 gün geçti mesaj da atmadım aramadım da. Yüzüm yoktu çünkü onun yüzüne bakmaya. Bencilliğin yüzünden kızın tekrar aynı şeyleri yaşamasına neden olmuştum. Ne taktan bir insanım lan ben. Buseye sordum her seferinde nasıl, iyi mi,ne yapıyor falan diye. Kötüymüş. Kayıt gününden 1 gün önceydi. Aradım açmadı. Yine aradım yine açmadı. Üst üste aradım kaç kez ama açmadı. inatçı. Buseyi aradım zor bela dışarı çıkarabildim. Her zaman buluştuğumuz parkta yine buluştuk. Buseyle geldi sonra Buse uzaklaştı artık konuşmanın vaktiydi.
+aşkım?
-(sessizlik)
+aşkım ben senin derdini biliyorum ama ben öyle biri değilim. Ben se yarı yolda bırakmam. Her dün seni arıycam ben sensiz yapamam ki.
-(yine sessizlik)
+bak h ben oraya kendim için değil ikimiz için gidiyorum. Geleceğimiz için bir meslek sahibi olmak için. Lütfen gözümü arkada bırakma. (ağlamaklı olduğunu farkettim)sarıldım. Kaç kez seni seviyorum dediğimi hatırlamıyorum. En son bırakı sarılmayı gözlerimin içine baktı ve şöyle dedi.
eğer beni bir gün dahi aramazsan külahları değiştiriz seamann bey (yüzünde ağlamayla birlikte tebessüm). Yine sarıldım. Doya doya sımsıkı. Acıtmış olucam ki yavaş be yavaş kırılan bi tarafımı dedi. Artık gönül rahatlığıyla gidebilirdim çanakkaleye. Vedalaştık orda o evine gitti. Akşam otobüse bindim uyku tabi ki yok. Otobüste uyumayı bir tek ben beceremiyorum heralde. Dayım orda demiştim size karşıladı bizi. 2 gün orda kaldık. 2 gün burnumda tütsü resmen. Ben 2 güne dayanamazken 2 seneye nasıl dayanacaktım ama mecburdum. Kayıt işlemlerini hallettik eve döndük. Çanakkale güzel memleket gitmenizi tavsiye ederim.
Dipnot : Eğer evinize yalın bir üniversite varsa orayı tercih edin. gibtir et sevgiliyi aileni özlemek gibisi yok.