Gordugum manzara karşısında şok oldum karşımdaki arazide en az 10 tane PKK tankı vardı ve en az 1000 kişilerdi çantadaki radyoyu aldım ve gorduklerimi aktarmaya başladım bana 5 km geri koş seni helikopter almaya gelecek diyorlardi ama ben yediremedim kaçmayı yedirememistim tepeye pusarak makinelimi kurdum ve tankların arasında ki gavatlara sıkmaya başladım "tatatatatatatatatat" çoğu yere yığılıryordu beni goren tanklar rastgele ateş aciyolardi olduğum açıyı tutturamiyolardi (sadece bölmede iyiler) en sonunda makineli mermim bitti tek tabancam ve bir bıçağım kalmıştı son duamı ederek tepeden aşağı yardirmaya başladım sol elde bıçak sağ elde tabanca ateş ettiğim yere yığılıryordu en sonunda bir tankın yanına geldim içeri tam gircektim nefesim kitlendi aniden aldığım karambol eğitiminin yeterli olmadığını fark ettim ve yere yığıldım tabancamla yine saydiriyordumsaydiriyordum en sonunda boş şarjör sesini duydum ve kaldırmaya çalıştığım kafami serbest bıraktım beyazlasiyordu etrad kulaklarimda çınlama sesi yankilaniyordu gözler kapanıyordu kapanıyordu en sonunda kapanmıştı.

Not: beyler bu hikâyeyi 2000 yılınin şubat ayında askere giden ve orda 17.02.2000 tarihinde tek başına onca kişiyi (arastirmalara gore 1047 kişi) bölgeyi geçmesin diye savunmuş deli erenin anısına yazdim.
Bilmeyenler için
(bkz: 17 02 2000 siirt saldırısı)