Panpa ben her zaman arkadaşlıkların daimi olduğuna inandım. Bir dostluk sadece hayatın bir periyodunda başlayıp biten bir şey olmamalı bence. Lakin üniversite dediğimiz şey gerçek bir ütopya. insanların heyecan-karmaşa-sorumluluk ve özgürlük gibi alakasız ya da zıt kavramları bir arada yaşadığı bir yer. Bu ütopyanın içerisinde 'vefa' ile ilişkilendirebileceğin pek de bir şey olmaz. Varsa bile çok zor çıkar. Bu yüzden aslında pek yargılamamak gerek insanları. Her ne kadar 'büyük' sıfatını orada almaya başlasa da insan, aslında kendinin bile farkına varmayı başaramamış durumda oluyor orada. Dediğin şey ile alakalı olarak ise eğer ki 'vefakar' olanı bulabildiysen kendinle gurur duymalısın, bunu başarabilen çok az insan var. Fakat tersi olduysa da boşuna üzülme. Karşındakinin hatası karşısında 'kör' olabilmektir asıl erdem unutma...