Bir iki tanışma cümlesinden sonra evine gittik. Amaç bekli de sadece sevişmekti o an ikimiz için de. Ve öyle de oldu. Ama değişik olan bir şeyler vardı bu sefer. içimi farklı duygular kaplamaya başlamıştı ilk anda. Engel olamıyordum buna. Sabah yanından kalkıp işe gittim. Akşam ise tekrar yanındaydım. Sürekli beraberdik. Onu sevmeye başladım, aklımdan çıkaramaz duruma geldim. Her şeyde o vardı artık. içtiğim su da yediğim yemekte her şeyde, her şeyde o vardı. Artık adını koymak gerekiyordu ama o çekingendi. Daha önceden canı yandığından dolayı korkuyordu bundan. Ve o da karşı gelemedi. Sevgiliydik artık. Artık o benim “yavru”mdu. Yavru sözcüğü onunla bütünleşmişti. O kadar çok seviyorduk ki birbirimizi kelimelerle anlatılmaz bu. Artık her an her dakika beraberdik. Arabanın içinde yağmur yağarken, yağmur camları kapatır ve biz hiç korkmadan kimseden çekinmeden dakikalarca öpüşürdük. 3 ay ayımız bu şekilde dolu dolu geçti. Artık o kadar yer etmişti ki hayatıma, onsuz olmam imkansızdı. Değil bir gün bir an bile onsuz yapamaz oldum. Beraber kurduğumuz hayallerimiz vardı yavru ile benim. Aynı yerde iş bulup beraber yaşayacaktık. Hayatımızın sonuna kadar beraber olup beraber YAŞLANACAKTIK biz.