bilgisayardan 6-8 punto aralığında ufak ufak çıktılar alır üzerini de şeffaf bantla kaplardım. kopyaları ceketimin iç cebine doldururdum. hafif öne doğru eğilince ceket sağımı ve solumu da kapatırdı. başımı öne eğerdim bu sayede gözlerim gözükmez sanki hep kağıda bakıyormuş izlenimi verirdim. sağ elimle yazardım ve sol kolumu önüme dayardım bu sayede de sol elime sanki kullanılmıyormuş izlenimi verirdim. sol kolum sırada durur fakat elim boşta aşağı doğru sarkardı. ceketimin sağ iç cebine koyduğum kopyaları sol elimle çıkarıp dizime koyar ve kopya çekme işlemini gerçekleştirirdim. oturma pozisyonumdan dolayı kesinlikle kopya çektiğim anlaşılmazdı. hoca yanımda dahi olsa (denedim) fark edemiyordu. bu pozisyonda sayfalar arasında geçişte çok rahat sağlanabiliyordu

üniversitede ise bu yönteme de gerek kalmamıştı. inşaat okuyordum ve neredeyse tüm sınavlara çok fonksiyonlu hesap makinesiyle giriyorduk. işimi fazlasıyla görüyordu