Lise 3 e geldiğimde hayatım bambaşka bir yola girdi.. Derslerle alakam yoktu. Ailemle de aram olmadığı için kafama göre yaşıyordum. insanlara sürekli yalan söyleyip, sadece eğleniyordum. Komik olmak için insanları itin zütüne sokuyordum. Anlayacağınız iğrenç bir insan olmuştum.Ama spordan dolayı ne sigaram ne alkolüm vardı. Basketbolum iyiden iyide gelişmişti. Bölgede insanların dikkatini çekmeye başlamıştım. Aynı zamanda bizden küçük takımların antrenmanlarına girip antranöre yardımcı oluyordum. Varım yoğum basketbol olmuştu ve tek hayalim besyo okuyup basketbol oynamaktı. Hayatın bu kadar basit olduğunu düşünmüştüm. Daha sonra bel fıtığı illeti ile tanıştım.Tam her şeyin zirvesindeyken daha ilere gidebilecekken antrenmanda kasılmalara başladım. Ağlayarak sürünüyordum yerlerde.Ama acıdan değil sadece hırstan. Başarabildiğim,tek güvencem olan şeyi artık başaramamak. Elimde olmayan sebeplerden dolayı uzaklaşmak koyacaktı. Derslerim de kötüydü zaten okula uğramadığım için.O sıralar büyük bir takım ile alt yapı sözleşmesi imzalayacaktım.Bu sağlık sorunumdan dolayı olmadı. işte o an dünyam başıma yıkıldı. Artık hiç bir dayanağım kalmamıştı.