O o an pek bişi demedi amk. Ama ben eve giderken deli mutluydum söyledim rahatladım diye.Eve gittim azarımı da işittim tabi. Sonra beyler ygs öncesi dönemler tam. Yine tatıştık falan. Sonra bi buluşma ayarladık. Ben mekan bakıyorum güzel şaşalı. Sonra dedim tanıştığımız yere, her şeyin başladığı yere gidelim. Birden kalkıp gidemeyeceğin bi yer olsun dedi. Ben bi şüphelendim ama ne olduğunu hiç aklıma getiremedim. Gittik bi pizzacıya. Otururken birden dediki benim konuştuğum biri var. Başımdan aşşağı kaynar sular döküldü. Felç geçirdim amk. Ağzımdan sadece TAMAM çıktı. Yemeğimizi yedik. Kalabalığa girdik. Aksiyon arıyoduk, insanları takip etmeye başladık. Baya uzaklaştık merkezden oturduk biraz geri döndük sonra. Akşam ben biraz düşünüp mesaj attım. Ben bu şekilde yapamam diye. O da pek bi şey demedi. Sonradan öğrendim çocuk yabancı bide amk. Büyük ihtimal internettten tanışma. Bazen bana geç cevap verirdi skypetaydım derdi. Meğer o binle konuşuyomuş. Yazın çocuk istanbula gelmiş gezmişler fotolar falan paylaşmışlar. Şimdi farklı şehirlerde üniversitelerdeyiz. Arada profiline girip bakıyorum alışkanlıktan. Ben bunları hak etmedim amk. Bi daha görmicem etmicem tabi. Üzüldüğüm şey 4 senem, sabahlamalarımız, skypetan ders çalışmalarımız amk. Lise boyunca tek bi kızın peşinden koştum. En büyük pişmanlığım bu şimdilik. Şimdi iyiyim ama kimseye bişi hissetmiyorum. Size geldim