size de oluyor mu bilmiyorum ama kendimi bildim bileli böyleyim. etrafımda bir sürü insan olmasına rağmen bi anlık onlardanmışım gibi geliyor, sonrası hüsran. arkadaslarım dediklerim insanlar isleri düstüklerinde konusuyolar benle. diceksiniz yakın arkadasların yok mu ? var da onlarda giblemiyor ve hep dıslanan biriyim. bunun güzel yanı kimseyi dıslamamam. bi ortamda kenarda susan sadece izleyen biri varsa onu da muhabbete dahil ederim, benim ortamımda kimse ezilemez ezdirmem yani. ama gel gör ki ortamlarda yerden yere vurulan ben oluyorum. kardesım die gecinip de arkanızdan is cevirenlerin dıbına koyayım panpalar. icimden geldi yazmak istedim. iyi bakın kendinize