Sabahlari erken kalkip tahta kirmaya, aksamlik komurunu hazirlayip kapina getirmeye raziydim... hatta aksama kadar it gibi calisip alin terimle seni yasatmaya da raziydim... O yorgunlukla sofra kurmana yardim etmeye, bulagiblari yikamana yardim etmeye bile raziydim...
Raziydim her türlü...
Ama baktim ki kafelerde sürten yemek yapmasini bile bilmeyen, cocuguna nasil bakacagini bilmeyen, esine destek yerine köstek olan bir cins turemis karsimda...
O gun biraktim herseyi... olmayan mutlu yuvama o gun rest cektim olma diye...
Benim gibi yasayamayacaksan benim gibi olemezsin bile... git... benimle degilsin...