iyi dinleyin, böylesini bulamazsınız. Kızdan hoşlandım muhabbetim yok, kuduruyorum tabi napcam acaba diye. O zamanlarda seviyorsan git konuş moda zaten amk. herkes gaza getiriyo git konuş, en kötü muhabbet aç diyo. Neyse ben bi özgüven topladım kıza yaklaştım selam dedim. Selam demem ile birlikte kol gibi bir gibtir yedim. Tabi ben orda mal oldum. Kiza elimi uzatmıştım mal gibi kaldım. Neyse dedim ki konuşalım, o da eve gidicem dedi. Bizim orda oturuyodu, ben de birlikte yürüyelim dedim. dershaneye gitcem dedi, ee ben de gitcem dedim. Bi gibtir daha yedim. Herkesin içinde gibtir yiyince çok daha ağır oluyor amk. Neyse amk ertesi gün bir arkadaşını yollamış, huur geldi bana bu işin olcağını mı sanıyorsun dedi, ben de sadece selam dedim amk karısı dedim. Bi kendi tipine bi de kıza bak utanmıyor musun dedi. Ulan yamukta değilim ki dıbına koyim böyle bi laf ediyor. Elim yüzüm düzgündür, fiziğim yerindedir aldığım lafa bak. Amk en tipsiz insana böyle bir gider yapılmaz. Hayatımda ilk defa bir kızla konuşayım dedim (ilişki manasında) o da yüz yılın gibtirini çekti, kendisi de gelmedi arkadaşını yolladı ikinci gibtiri çekti. Hiç unutmam günü ve tarihi. dıbına kodumun kızlarına artık güvenmiyorum, altından ne çıkar belli değil, muhabbet açınca her an gibtir yiyecekmişim gibi hissediyorum. Bu hikaye aslında daha derin ve kederli ama kısa ve öz olması adına böyle yazdım. Yani ilk çıkma teklifi denemem ve başarısızlığım, bi daha da denemedim denemem. Vurur geçerim.