“olmaz diyorum sana olmaz, arkadaşı burada... laftan anlamıyor musun sen? ne diyeyim adama, dışarı çık mı diyeyim? ... nerede orası? iyi de ben buraları bilmiyorum, nasıl gelirim oraya? ... taksi nerden bulayım?” diyordu. konuştuğunun serhat olduğuna emindim.

odama geçip kapımı kapattım. birkaç dakika sonra kapıma vurdu, heyecanla açtım. meryem hanım karşımda süklüm püklüm bir haldeydi. “buyurun, bir şey mi lazım?” dedim. “şey, benim beşiktaş’a gitmem lazım, ama nasıl giderim bilmiyorum. buralarda taksi var mı?” dedi. “aşağı caddeden geçenlere binebilirsiniz!” dediğimde, “ben orayı bile bilmiyorum, nerden bulayım?” dedi. “şey, o zaman ben bindireyim sizi!” deyince, “zahmet olmazsa, çok makbule geçer!” dedi ve ardından, “ben hazırlanayım!” diyerek odaya girip kapıyı kapattı. kadının aşığı ile buluşmasına yardım edeceğim aklımın ucundan bile geçmezdi, ama yaptığım tam da buydu.