meryem hanımın, “Oğhhh, ağhhh, ığhhh, gib, gib oğhhh!” seslerine serhat’ın homurtuları ve arada sırada söylediği, “böyle iyi mi, kocan böyle gibiyor mu seni, iyi mi böyle benim huurum, ha, sen nesin, söyle bana, nesin sen, neyimsin benim?” sözleri karışıyordu.

Serhat’ın bu sorularına, “huurunum!” diye yanıt veriyordu meryem hanım. evet, doğrusu da buydu, Meryem hanım gerçekten de bir huurdu. kocasını oğlunun odasında boynuzluyordu.

serhat bir insan değil de güçlü bir boğa gibiydi. yannan darbeleri ile meryem hanım öne doğru atılıyor, serhat onu belinden güçlü ve kaba elleriyle kavramış tutuyordu. bıraksa meryem hanım yatağın üzerine uçacaktı.

serhat böğürtüler çıkartmaya başlamıştı yine. zütünün kaba ve kıllı etleri taş gibi katılaşmış, meryem hanım’ı gücünün en uç noktasına varıncaya kadar sert şekilde gibiyordu. çıkardığı homurtular ve sesler beni bile korkuturken meryem hanım bundan büyük zevk alıyor, “gib, gib, oğhh, gib!” deyip duruyordu.