Özge gözlerini açtı.
Onu hiç yalnız bırakmadım bu süreçte.
Odaya girdim uyuyordu ellerini tuttum.
Yüzündeki morluklara durumuna bakmadan.
“Kalbim buz kesildi, Kalbimin içinde buzdan bir adam var,
Geleceksen acele et; Çünkü erimeye başladım yaz geliyor” dedim.
Gözlerini açtı bana baktı.
“Sus konuşma yanındayım onu bil yeter.
içimden koparıp atmak zorunda olduğum insanlar, benden giderken bir parçamı da alıp zütürmüşlerdi kendileriyle birlikte.
Ekgibtim, eksilmiştim.
Ve tam o anda sen geldin.
Aşka tekrar inanışım, aşka tekrar barışım oldun.
Ben kendime gelmiş iken sakın gitmeyi deneme
Beni nasıl hayata döndürdüysen beraber yine
bu seferde senin hayata dönüşünü başaracağız.
Her geçen gün iyiye gidiyordu annesi de Özge de.
Yürüme konusun da daha net kesin bir şeyler yoktu.
Düğün ister istemez ertelenmişti beyler.
Ama inanın ki hiç zoruma gitmedi.
Yürümesi ya da yürümemesi hiç umrum da değildi.
Ben onu her hali ile kabul etmiştim zaten.