“Hani demiştin ya bana bu kızı üzersen seni bu dünyadan kaybederim” diye.
“Özgeye bir şey olursa, onun cenaze namazı kılınmadan seninkini kılarım haberin olsun” dedim.
Bir şey demedi.
Yüzüme bile bakmadı.
Bana bakanlar Onur yeliz ve tanımadığım bir akrabasıydı.
Çöktüm duvar dibine.
“Ey beni yoktan var eden Allahım,
benim canımı almadın Özgenin canını da alma,
Yalvarırım Özgeye bir şey olmasın.
Gelmek ile gitmek arasında ki canına nurlu nefesini üfle.
Bana acı ver, beni kahret ama lütfen onun yaşamasına izin ver.
Onu bana bize ailesine bağışla.
Bana verdiğin şansı ona da ver Allahım.
Hala sana ben dua ede biliyorsam o geceden sonra.
Senin rahmetinden nasibimi almış isem hala bir umut var demektir Allahım.
Kaderimdekini kalbime kalbimde kini kaderime yaz
Sen ona bir şans ver Allahım. Amin” dedim.Dua mı etmiştim.
Ben inanıyor ve güveniyordum yaradanıma benim gibi gereksiz bir insana yaşama şansı verdiyse
Özgeye de verirdi.
Acilin kapısı açıldı doktor çıktı.
Hemen ayağa kalktım.