Ailem ile konuştum.
En çok sevinen annem oldu.
Aradan 1 hafta sonra bizimkiler geldi.
Bildiğin evleniyordum beyler.
Özge ile artık gecmişin bıraktığı izleri kapatmıştım.
Onur ile Yeliz tanıştırmasaydı.
Özge yi belki hiç tanımayacaktım.
Belkide varlığından bile haberim olmayacaktı.
Kendi dünyam da yapa yalnız yaşamaya devam edecektim.
Esmadan sonra ben kimseyi Sevemem derdim.
Fakat bu özge den başkası ile de olmazdı. Diye düşünürdüm.
Bunları en başından bilsem ne intihar ederdim.
Ne kendimi ne ailemi nede sevdiklerimi üzerdim.
Ben sanmıştım ki başka kimseyi sevmeyecegim, sevemeyecegim Esmadan sonrası olmayacak.
Beni hangi sıfat ile görürsünüz bilmem ama beyler kendinize her zaman ikinci şansı verin.
O olmazsa her şey benim gibi bitti demeyin.
Yaradan bana ikinci şansı verdi.
Bende o şansı kullanmalıydım.
insan oğlunun karşısına hayat ne çıkarak kimse bilmez.
Biz yeri gelir ofkeleniriz yeri gelir hayattan vazgeçer tüm umutlarımızı bitirir kilit üstüne kilit vururuz.
En son yapacağımız bu şeyi ilk baş yaparız ne kadar yanlış da olsa.
Bir şansınız olduysa bunun devamı da gelir unutmayın.
Aklınız da bulunsun beyler.