"Ne" dedim.
"Noldu" dedi.
"Baban benimle ne konuşacak ki?" Dedim.
"Bilmiyorum hayatım yarın akşam yemeğe geldigin de kendisine sorarsın artık" dedi.
Kendi içimden hagibtir dedim amk.
Bunu Özge ye belli etmedim ama ne konuşacaktı ki babası benimle?
Özge ile biraz daha muhabbet ettikten sonra o gitti.
Bense düşünmeye başladım.
Acaba ayrılmamızı mı söyleyecek yoksa evlenin mi diyecek.
Yada necisin sen diye sorular mı soracaktı.
Bilinmeyen bir denklemin içinde bulmuştum kendimi yine.
Düşüne düşüne uyuya kalmışım.
Öğle Nihali aradım.
Durumları anlattım.
Akşam iş çıkışı direk bana geldi.
Ne giyecegim konusunda en ufak fikrim yoktu.
O konular da bana yardımcı oldu.
Nede çabuk akşam olmuştu.
Nihal bana şöyle bir baktı.
"Kendime alasım geldi seni, bu ne güzellik dedi.
Bir şey demedim.
Ee giderken eli boş gidilmezdi.
Ne zütürecektim.
Özge ye sorsam olmadı.
Çiçek alayım mi diye düşündüm bir an "hayırdır kız istemeye mi geldin demeleri mi adama" diyerekten vazgeçtim.
Sonra ne olacaksa olsun boş gitmekten iyidir diye girdim bi çiçekçiye durumu anlattım ona göre bir çiçek yaptı verdi.
Heyecan dan titriyordum resmen.
Korku da ola bilir tam bilmiyorum.
Apartmanın kapısın dan en aşağı 3-4 kez girdim geri çıktım.
Ama yapacak bir şey yoktu.
Ya seve seve yada gibe gibe girecektim.
Ben seve seve girmeyi tercih ettim.
Zaman zaman özge ile de mesajlaştık.
Aksama kadar.
Kapıyı çaldım.
Bekledim açmalarını..