Esmadan bir gün olsun bu şekil bir kutlama görmemiştim amk.
Bunu söylemeden geçemiyecem.
Esmanın gözlerinde Güneş gibi parlaklığı ben yaratırdım ama
Özge öyle değildi beyler.
Bakmam yetiyordu gözlerine.
O gün Özge ile beraber bizde kaldık.
Bana sıkı sıkı sarıldı.
ciks bakımından hiçbir şey yaşamadık.
Aklıma bile gelmedi yani.
Ben o gün fark ettim Özge bana aşık olmuştu.
Ama bana üzülüyordu.
Bir an önce bu yaradan kurtulmamı istiyordu.
Artık hayata Mutlu yarınlara günaydın dememi istiyordu.
Zamanla Özgenin istediği gibi olmaya başlamıştı.
Kolay mı oluyordu hayır.
Bazen Özgenin sevgisinin altında eziliyordum.
Benim Esmaya yaptıklarımı o bana yapıyordu.
Kendimi Esma gibi gördüm.
Özgeyi ise Ben gibi gördüm.
Esmaya verdiğim değeri daha iyi anlıyordum.
Değmiyormuş ama vermiştim bir kere.
Esma bana ağlamayı öğretmişti.
Özge ise unuttuğum gülmeyi öğretiyordu bana.