Bölüm 1: KIZIL OVA

Kulağımın yanından geçen okun vızıltısıyla bir anda irkildim. Gözüm karşıdaki düşmanın kalabalığına dalmış olacak ki bir anlık gaflet ölümüme neden olabilirdi. Atalarımdan kalma, titizlikle dövülüp işlenmiş ejderha desenli parlak demir kalkanımı önüme alıp siper ettim ve kılıcıma davranıp komutanım Gün Tuğ Beğ'imin komutasını beklemeye koyuldum. Düşmanın okları kalkanımı dövüyor bazen de ayaklarımın dibine düşüyordu. Bu sırada Gün Tuğ Beğ seslendi:"Kalkan duvarı!". Hızla alplerin yanına koştum. Sol yanımda Bamsı, sağ yanımda Aycan ile kol kola verip yaklaşık yüz kadar alp ile birlikte duvarı ördük. Düşmanın oku duvara takılıyor, alpler duvara güvenerek rahat hareket ediyordu. Gün Tuğ Beğ bağırdı:"Alper, yürüyün!". Usul adımlarla yürümeye ve geçen her zamanda düşmana biraz daha yaklaşmaya başlamıştık. Ağaçların arasında düşmana doğru yaklaşmak için attığım her adımda tedirginliğim biraz daha artıyordu. Bu sırada hiç beklemediğim bir şekilde Bamsı Alp yere seriliverdi. Kalbinin üzerine saplanan bir ok alpi uçmağa yollamıştı. Gereksiz sebeplerden, boy beğlerinin bitmek tükenmek bilmeyen aç gözlülüğünden ölümler veriyorduk. Cenk ettiğimiz düşman Türk kanındandı, bizde Türk kanındandık. Şu cengi ayakta atlatabilirsem uçmağa gönderdiğimiz her yiğit için Gün Tuğ Beğ'den hesap soracak gerekirse toyda bu meseleyi dile getirecektim. Bunları düşünürken düşmanla aramızda bir soluk alma mesafesi kaldığını gördüm. bu sırada Gün Tuğ Beğ seslendi:" Yiğitler pusatlarınızı kavrayın!".