Günlerce kendime gelemedim.
işe de gitmedim. gibimde değildi o an zaten hiçbir şey.
Esma kalbime bir kurşun sıkmıştı kan kaybediyordum.
Defalarca aradım çıkmadı telefonlarıma.
iş yerine gittim ayrılmış.
Sokaklarında gezdim kapısının önünde bekledim.
Dayanamadım evlerine gittim.
Annesinden sordum Esmayı.
Bana acır gözlerle baktı.
Şehir dışına dayılarının yanına gitti.
Biraz kafasını toparlaması lazımmış. Kafasını gibtiğim.
Ayrılıktan haberi vardı konuşmak istemiyordu zaten benimle.
Bu perişan halimi görünce daha da acıdı annesi. Kapıyı yüzüme kapattı.
Sonradan öğrendim tabi, o zamanlar şuan ki kocası ile tatile gitmiş.
içim ortalığa saçılmıştı.
Dağılmıştı her tarafım. Evin içini tak zütürüyordu zaten.
Boş bira rakı şişeleri cirit atıyordu.
Haftalarca konuşmadım kimse ile ne Nihal ile ne onur ile ne de bir başkası ile.
Konuşmaya başlasam cehennem çıkacaktı sanki ağzımdan yakacaktım tüm dünyayı.
Konuşmadım. Sustum.
Sessizliğimde kendime bir dünya kurdum.
içtim ağladım.
Ağladım içtim.
Sonra mı?