Ben onun gözlerinden gözlerimi alamaz iken o
Gözlerime bakmadı.
Göz göze geldiğimizde kaçırıyordu gözlerini.
Ben gözlerimiz sevişsin istiyordum
O olmaz bu gece başım ağrıyor dercesine kaçırıyordu gözlerini.
Şaşkına dönmüştüm.
Benim düşüncelerim ile onun düşünceleri hiç yan yana bile gelmiyordu.
Ne olduğunu sordum.
Cevap vermedi.
Hala susuyordu.
Sanki karşımda konuşmayı bilmeyen
Dediklerimden bir şey anlamayan bir insan oturuyordu.
Tek kelime etmeden hala susuyordu.
Sanki karşımda benim Esmam değil başka birisi vardı.
Onu hiç böyle görmemiştim.
Şimdi düşünüyorum da o an sanki bir yerde sıra bekleyen iki yabancıymışız da benim haberim yokmuş.
“Esma noldu? Neyin var senin anlatmayacak mısın” dedim
Ayağa kalktı.
Söyleyecek bir şeyleri vardı ama söyleyemiyordu.
Sonunda söylemeyi başardı. Sağır olup duymak istemeyeceğim sözü söyledi.
“Elveda Mert ayrılıyoruz” dedi.