Ve 2010 yılındaydık okula başlıyacakdım ama özlem yoktu ben her gece aglıyordum okulun ilk günü yine en arkaya geçmiştim çok değişik tipler vardı fakat çok sinirliydim biri birşey söyledigi anda hayatını bitirecek seviyeye gelmiştim ve öyle olmuştu 1-2 hafta sonra bir çocuk bana dalmıştı nedenini bilmiyorum fakat öfkemi üzerinde boşalttım bütün sınıf korkmuştu benden ağır abi takılıyordum hayatım tak gibiydi herkes sadece ismimi biliyordu hayatımı bilmiyor idi ekime doğru annesini aradım fakat cevap vermemişti ben daha çok dellenmiştim artık haber alamıyordum annesinin özlem diyiş sesini bile özlemiş haldeydim herşey tak sardıgı yetmez gibi okuldan bir tane kız bana durmadan bakıyordu aşık oldugunu anlamıştım ve hiç pas vermedim hiç giblemedim özlemi asla unutamazdım özlem geldiginde dünyanın en mutlusu olacakdım fakat o olmadan dünyanın en dibte kalan insanıydım ve okuldakiler ucube gözüyle bakmaya başladılar yine burdada o gözleri okuyabiliyordum çünkü uyuyamıyordum gözlerimin altı çok kötü bir yere gelmişti bunlar yetmez gbi torbacı bir arkadşaım olmuştu hiç giblemiyordum birgün bana esrar sarıp gelmişti içtim fakat bir tak olmamıştı ama çok erken söylemiştim o lafı sonradan züt olmuştum ve bir kişiyi yaralamıştım polislik olmuştum adam yaralamadan para cezasına çarptırılmıştım henüz 14 yaşıma girmiştim çok zordu gerçekten çok zordu ve 2010 bitiyordu 1. dönem bitiyordu 10 tane 1im vardı dersler gibimde değildi hayatım sadece özlemdi eve gidip resimlerine bakıp ağlıyordum kimseye söyleyemiyordum her ağlamamda hatice teyzenin nürvetini görmeden ölmem lafıda aklıma geliyor kendimi kaybediyordum ve 1 ay geçmişti 12 ŞUBAT 2011..