Özleme ilk işim olarak yazdıklarımı okutacakdım hemen bir heyecanla evden çıktık yol üzerindeyken nusret abiylede tanıştırdım özlemi oda mutlu olmuştu beni ilk defa o kadar mutlu gördü belki hemen bizim eve gittik ben içeri girip defter aldım almam ile çıkmam bir oldu ve ne zamandır uğramadım o köşeye gittik ve 2 bira aldım.. Ona sadece yudum yudum içerecekdim birşey olmasın diye özlem okuyor ben dinliyordum özlem ise yazdıklarıma gülüyorduk yaklaşık 1 saat sonra yazdıklarım bitmişti ve göğsüme yaslandı tamam birdaha gitmem senden uzak yerlere dedi ve ben çok mutlu olmuştum o bira içmemi istemedi fakat ziyan olmasın diye hepsini içerek bundan sonra içmem dedim söz vermemi istedi hemen atlayarak söz verdim heryeri gezmeye başladık özlemsiz 2 ay kadar geçirmiştim bunun acısını almak zorundaydım ayaklarımız kopana kadar gezmiştik ve geç oluyordu akşam 10 civarıydı artık özlemi evine bırakacakdım evine bırakmadan önce açmısın diye sordum oda kafa salladı ardından bir lokantaya oturup yemek yedik gözleri hâlâ aklımda beyler.. o siyah gözleri unutmak mümkün değil. ve artık özlemi bırakma işi gelmişti özlemi evine kadar zütürdüm tam zile basacekken elimi çekti koridorun köşesine doğru çekerek dudagıma yapıştı 1-2 dakika sürdü bu ve bana seni çok özledim dedi o an yine duygulanmıştım mutlu olmamak elde değildi kimse benim kadar mutlu olamazdı o yıllarda, ben ise nusret abinin yanında çalıştıgımı ve artık her dakika yanında olamyıcagımı söyledim oda karşı çıktı ama hertürlü kabul etmek zorundaydı ve ben eve gelmiştim özlemin burda oldugu mutlulu paylaşarak yine tavana bakıyor onu düşünüyordum ve uyuya kalmıştım sabahın 6sında ayaktayım dükkana gittim nusret abi aradı ve geçikecegini söyledi tamam diyerek karşıladım saat 10 sularıydı ve..