Ve sabah olmuştu hemen hazırlanıp evden çıktım özlemlere doğru koşarak gidiyordum.. ve özlemlerin evine varmıştım zile basıyordum kimse açmıyordu zile basıyordum kimse açmıyordu bana veda etmeden gidebileceğini düşündüm fakat özlem yapmazdı diyerek kendimi alıkoyamıyordum hatice teyzenin yine böyle kapıyı açmadan öldüğü geldi aklıma iyice meraklanmıştım zile iyice basmaya başladım ve üst kattan biri geldi ve onların sabahın erken saatlerinde gittigini söyledi yıkılmıştım özlemi giderken bile görememiştim ve o abladan özlemin annesinin veya babasının telefon numarasının olup olmadığını sordum annesinin var idi. Aldım ve tekrar ev yoluna düştüm üzülüp ağlaya ağlaya gidiyordum mahalleye girmiştim fakat bir nakliye kamyonu ordaydı ve beratgilin evlerinin önündeydi beratgilin gideceğini düşündüm ve öyle oldu berat kamyona birşeyler taşıyordu ilk başta yanına gidip olanlar için helallik isteyeceğim aklımın ucumdan geçti ve onun yaptıklarına karşı onun gelmesi gerekirdi diyerek eve düştüm odama çekildim iştahım hiç yoktu odamda şimdi ne yapacagım diye düşünmeye başladım özlem yok, hatice teyze yok, aileden ise eser yok çalışmaya karar vermiştim iş arıyordum bu arada özlemin annesini aramıştım pederin uyuduğu saatlerde gizlice aramıştım ve kafama koyup çalışıp bir telefon almak aklıma geliyor idi. Annesini aradığımda özlemle konuşmak istediğmi söyledim ve hemen özleme verdi telefonu ben neden vedalaşmadan gittin diye sorarkan o bana senden ayrılmaya korktum o yüzden son gün sıkı sıkı sarıldım özür dilerim diyerekten cevap vermişti fakat kızgındım üzülüyordum zaten neden öyle yapmıştı sabahın erken saatlerinde.. fazla uzatmayıp nasıl olduğunu oraları sordum o anlatı ben dinledim ve kapatması gerektigini söyledi bende bu numarayı silmesini istedim oda tamam diyerek görüşürüz canıım dedi. bir nebze iyi hissetiriyordu özlem hayatımın kadınıydı artık dönüş yolu yoktu. ben iş arıyordum heryerde bir iş ve bir dükkan gördüm..