Sevinçten uçuyorlardı çünkü özlem gözlerini açmıştı koşarak gitmiştim yanlarına camdan bakıyordum ağlamamak için zor duruyordum özlem beni görünce yüzündeki o gülüşü asla unutmadım ve o an geldi doktor görüşebilecegimizi söyledi annesi ve ablası içeri girmişti fakat ben o kadar duygusaldımki içeri girdigimde ilk kelimemde bütün gözyaşlarımı dökebilirdim ben içeri girmedim özlem üzülmüş idi. Ben kantine gittim orda bekledim 1 saat aradan sonra tekrar gittim özlem uyumuştu özlemin ablası özlemin beni sordugunu ve neden içeriye girmedigni söyledi ve bende açık açık ağlıyabilecegimi söyledim fazla şey yapmadı orda özleme bakıyordum özlem artık uyanmıştı kafasındaki sargı çıkacakdı çok güzeldi o saçları artık tümden açılacakdı o okşadıgım saçların tamdıbını okşayacakdım harika gidiyordu fakat ağlamama isteği yoktu ya sevinçten yada ben özlemi nasıl kullanırım diye kendime sövüp parçalamak istedigimden ağlama isteği duyuyordum ablası ve annesi yine yemek yemeye gitmişlerdi ben ordaydım henüz özlem uyanmamıştı orda bakıyordum doktorun dinlemesi gerektigini söylemişti ama dayanamıyordum cam kenarına geldim ve camı tıklatım..