içimin sıkıntısı geçmiyor lan bi türlü. Her zaman duruyor içimde. Hayatı düzene koymak için bir adım atıyorum ama yanlış yapıyormuş gibi hissediyorum.

Eskiden hayatın içinde mutlu olduğu ufak anlar olurdu ya da konuştuğumda bile mutluluk veren insanlar.. ne öyle anlar oluyor artık ne de o insanlar var. Hayatım ne yöne doğru gidiyor bilmiyorum.
Şimdi bu nefret ettiğim şehirden kurtulma ihtimalim var bir de. %90 kurtuluyorum bu şehirden. Ama her şey benim için iyi olacak mı bilmiyorum. Bundan bir ay önce sorulsa iyi olacak biliyorum derdim ama şu an hiçbir tak hissetmiyorum. Gittikçe içime işleyen bir karanlık var.

Eskiden böyle değildim dıbına koyim. Hayat güzeldi, bir şeylere inanmam ya da güvenmem için nedenlerim vardı. Sevmem için, yaşama isteğine sahip olmam için nedenlerim vardı. Ne oldu bilmiyorum ama bu haldeyim şimdi. Her şeyden nefret eden bir karamsara döndüm. Heyecan, mutluluk falan hiçbir şey hissetmiyorum şu hayatta.

Pek hayra alamet değil gidişim.