*Abi canını sıkmak istemiyorum ama o gece neler oldu anlatsana dedi.
Önce bir duraksadım anlatmaya hazır mıydım ki acaba. Bugünkü yaşananlardan sonra.
• gibtir et be kardeşim başka zaman anlatırım dedim.
• Abi hep böyle yapıyorsun karı gibi nazlanmada anlat amk dedi.
Bileğimdeki yara baktım,
bana Esmayı daha doğrusu beni terk ettiği günü hatırlattı.
Gidişinden sonra, geçen karanlık Günlerimi, gündüzleri mi geceleri mi hatırlattığı için bakmazdım.
Bu kez baktım baktıkça kendime acıdım.
• eee abi anlatmaya can mı dedi Onur.
Ve başladım anlatmaya
Bir yalana kanıp sahte dünyaların yaldızlarına kapılmışım.
Ben onun aşkına kanmıştım.
Yalan değildi ben aşkta çok acemiydim.
Ben ona dünyaları, aşkımı kendimi vermiştim o ise sadece bana acı vermişti.
Bana bakarken ışıldamazdı gözleri ama ben o gözleri bir yıldız kadar parlak güneş kadar gerçek olarak görürdüm.
Şuan anlıyorum da onun gözleri çöl Güneşin den farkı yokmuş. Sadece yakıyormuş bakanı.
O gitti benim içimde bir yanardağ kaldı.
Beni görünmez bir ateş ile içten eritmeye başladı ayrılığın ilk günü.
Sadece onun gördüğü bir mezar taşım olacaktı onun düğün günü ama ölmedim olmadı.
Tekrar açtım gözlerimi Bileğimdeki derin yara ile.
Şuan içimde patlamaya hazır bir volkan ile yaşıyorum.
Şahin abi "Gönlünde ki yarayı Sarman gerekli" diyordu.
Ama bilmiyordu ki birisini yine hayatıma alsam yine içimdeki volkan patlayacak onu da yakacak kendimi de. Böylesi bir karışıklığın içindeyim işte.
Yüreğim tutsak şuan elim kolum bir aşka bağlı.
Hani bir acı vardır ya, yüreğine bir bıçak saplanır sanırsın ama kanamaz,
ama onu oradan çeksen öleceksindir.
Öyle bir yaram var işte benim anlıyor musun?
Hiç kimse anlayamaz beni ölmekten başka çarem yok…