bu bahsettiğim çocuk geç kalan tiplerden pek giblemez yani baba parası yiyen kişilerden . sonra bu 2. ders felan herhalde geldi zaten 3-4 gündür kızın yanında oturuyordu geldi oturdu . günaydınlaştırlar felan . sonra bu kızın boyununa sarıldı ve öptü ve bir şey anlayamadım allah allah dedim hayırdır bu ne hız felan . sonra el ele tutuştuklarını gördüm en acıtanda buydu sanırım . kestirip attım . kendi kabuğuma çekildim ders aralarında gidip kahvemi alıp kulaklığımı takıp müzik dinliyordum . yine boyle takılırken kız geldi neyin var diye sordu . hiç bir şeyim yok dedim keyfine bak diyip tekrar kulaklığımı taktım . bu çıkarttı hasta mısın neyin var moralin bozuk gibi dedi . sanırım hastayım dedim . giderken sen gül sana gülmek yakışıyor dedi . yine ıhlamur almıştı teşekkür edebildim sadece . gözyaşlarımı geri itebilmek duygusal biri için inanılmaz zordur. sesiniz titrer konuşurken felan aynı öyleydim o gun . daha sonra ki gunlerde her gün benden uzaklaştığını koptuğunu hissedebilir oldum . ve inanılmaz şekilde duygusallaştım . belkide yenilme duygusunu hazmedemiyorum . sınıfta derslerde beni izlemesi hala devam ediyor göz göze gelmeye devam ediyoruz . artık kafamı çevirmekten korkar oldum . bir başkasının elini tutarken ona yan gözle bakmak benim kitabımda yazmaz . sizce nabim unutmaya mı çalışmalıyım yoksa savaşmayı mı seçmeliyim . savaşmaya gücümün olduğunu zannetmiyorum ama sanırım ona bağlanıyorum her gün daha fazla ve bundan nefret ediyorum .

not: telefondan yazdığım için biraz geç yazmış olabilirim ama fikirleriniz benim için önemli .

yardım eden fikrini belirten herkese teşekkür ederim.