hatırlamadığın şeyden korkmazsın zaten o yüzden kimse doğumunda neler olduğunu bilmiyor zaten bilse bu din çeşitliliği ateistlik gibi şeyler olmazdı. Ancak doğum ölümle aynı şey değil bir bilinçle yaşayıp az çok sevdiğin bir hayatdan kopuyorsun. Ayrıca korkunun öğrenilmiş bir alışkanlık değil doğuştan gelen birşey olduğu genel görüştür. Yazının devamında yine bilmeden konuşmuşsun ben dünyaya bağlanmış felan değilim yanmakdanda korkmuyorum cehhennem cennet gibi yerler olduğunuda düşünmüyorum ama yaratıcıya inanıyorum ve ölünce ne olacak diye korkuyorum ateist olsamda bu korku olurdu içimde mantıken yani sen hiçbir şeyi düşünmeyip giblemiyor musun ateistlik bu mu?

ben ateist olduğumu iddaa etmedim öncelikle bunu bir belirteyim. sonra neye inanıp neye inanmadığında umrumda değil ki aynı şekilde senin içinde gecerli oldugunu varsayıyorum. Sonra genel gecer demişsin kıçından sallamışsın, korku sonradan öğrenilir doğuştan gelen birşey değil. yeni doğmuş çocuk yılan görünce korkmaz alır eline oynar sen altına sıçarsın çünkü bu yaşına kadar onun hep soktuğunu görmüşsündür.O yüzden saçmalama amk bu örnek de kesmezse John Watson'ın kücük Albert üstünde uyguladığı deneyleri bi aç oku.. Hatırlamadığın şeyden korkmazsın, korkuyu öğrenirsin korktugun şeyin (karanlık gibi) ne kadar saçma oldugunun farkında olsan dahi genede korkarsın çünkü koşullanmışsındır. haliyle yukarıda dediğim gibi ateist birisi şayet "tam anlamıyla içinde bulunduğu toplumun kücüklükten gelen öğretilerinden kendini azad edebilmeyi başarmışsa" geriye sadece daha fazla yaşayamayacağını bildiğinin, ömrünün sonuna geldiğinin bilincinin ve haliyle sevdiği tat aldığı herşeyden kopacak olmasının hüznünü üzüntüsünü duyacaktır. bu aslen korku değildir. bunu korkuya dönüştürmek kişinin kendi pgibolojisine bağlı. pek ala bir ampülü yakmak gibi korkusunu yenmenin de yolları vardır elbet tüm sevdikleriyle vedalaşıp huzur içinde ölmek gibi.. fazla polyanna gelebilir ama en nihayetinde en az dinler kadar senaryo bir durumu konuşuyoruz. Bilmediğinden korkmak bağnazlığın işidir , bilim bilinmeyeni araştırır ateist kendisine bilimi öncü görür. Haliyle ölümden sonrasını bilmiyor, tanımlayamıyor diye bundan korkması gerekmez. Kendi pgibolojik durumuna göre hüzün, acı,huzur, korku gibi hislerle bağdaştırabilir , kişiseldir. Bu durum da "bilmeden konuşan" bilinmezden korkan kesim olur ki giblemeyen kesim kısaca giblemiyordur. bilmem anlatabildim mi hala anlamadıysan da harbiden dikicem ama...