*Peki, oğlum, yarın ki sabah otobüsüne biletimi al ben gideyim babanların yanına, vardır elbet bir bildiğin okumuş adamsın mertim dedi.
• Tamam, anne ben alamam ama aldırırım dedim.
Nihali aradım. Kötü günü dostum, ne zaman başıma bir iş gelse, ne zaman başım sıkışsa yada ne zaman dertleşmek istesem, anında yanımda olur. Gerçi bunlar yetmezmiş gibi birde can borçlandım. intihar ettiğim de beni yerde kanlar içinde o bulmuş. Ambulansı o aramış.
Ben kızamadım ona ama o sıçacaktı benim ağzıma biliyorum. Telefonu elime aldım, rehberden nihali bulup aradım.
• Efendim, dedi telefonun ucundaki Nihal ince ve güzel sesi ile.
• Alo Nihal bize kadar gelir misin dedim.
• Şuan isteyim mert çıkışta uğrarım acil değilse dedi.
• Yok, acil değil anneme yarın otobüsü için bilet almanı söyleyecektim. dedim.
• Aaaa gidiyor mu Nermin teyze? Dedi.
• Evet dedim. Kısa cevabım dan dolayı nedenini sormadı, bende söylemedim.
• Hadi görüşürüz akşam diyerek kapattım telefonu.
Annemin içine bir sıkıntı çökmüştü, yüzüne baktığım da anlamıştım.
Ama o an, annemi teselli edecek ne bir dermanım vardı nede bir isteğim. Nihalin gelmesini bekledim, oturduğum yerde uyuya kalmışım, dışarı akşam olmuştu.
Çalan kapı ziline uyandım.
• Nerde bizim gereksiz mert dedi. Nihal
• Şşş uyuyor sessiz ol dedi annem.
• Gel gel uyandım Nihal. diyerek onu oturma odasına davet ettim.
• Otobüs biletini masanın üzerine bıraktım dedi. Yanıma oturdu.
• Eeee napıyorsun gereksiz mert nasıl oldun dedi.
• Beni sinir etmeye mi geldin dedim.
• Bilakis mutlu etmeye geldim dedi.
• Ama suan sinirlendiriyorsun dedim.
• Tamam be..! diyerek susturdu beni.
• Haberi var mı? Dedim Bilmemezlikten gelerek;
• Kimin dedi.