3 ay önce:

Üniversiteden ihraç edileli tam 1 hafta oldu. Başta ailem olmak üzere hayatımın çöküntüsünü hiçbir yakınıma bildirmedim. Hayatın bana hazırladığı bu zor imtihanı sadece arkadaşlarım biliyordu.

Yurt odasında saatlerce boş boş oturup televizyona baktım. Gördüğüm tek şey zavallı mahlukların 3-5 kuruş para kazanabilmek için yaptıkları soytarılıktı, ama en azından kendilerini geçindirmeye yetecek paralarını kendileri kazanıyorlardı ve hiç birisi benim düşütüğüm bu karanlık dehlizin pisliğiyle kirlenmemişlerdi.

Kim bilir babam 2 sene boyunca varını yoğunu okumam için harcamasına karşın aptal bir sebepten dolayı okuldan atıldığımı duysa ne yapardı? iŞte bu düşünce beni perişan ediyordu. Keşke, keşke gururuma yenik düşüp o hareketi yapmasaydım.Ama artık herşey için çok geçti, keşkeler ancak kalbimizde açılan yaraları daha da derinleştirmekten başka bir şey yapmıyor.