Birkaç dakika sonra dama paldır küldür bir herif girdi. Komünist bir eylem için broşür dağıtıyordu.Çük kadar bişeydi ve tipi down sendromlulara benziyordu. Artık son radleydi bu.Geleceğim yoktu artık zaten. Virüs yine evrilmiş ve yine kekelemeye başlamıştım. Kaybedecek bir şeyim yoktu.Çektim içeri ve adamı dövmeye başladı. Yalvarırım hocam dur hocam falan dese de bu beni sadece daha çok çıldırtıyordu.Bu şerefsizi dövdükçe zevk alıyordum. Sonunda şuurunun gitmeye başladığını fark edince kendimi frenledim ve bu salağı ayılttım.ne yapacaktım.Öldürsem bu acıyı hapisane duvarlarında çekecektim. Yaşatsam beni bir ordunun basması an meselesiydi. Bıraktım ve ben de kaçtım. Param kartım ve telefonum bendeydi. sırt çantama da iki üç kıyafet tıkıştırdım.A1 e kadar koşmaya başladım. Kekelemelerim devam ettiğim için otostoptan bile korkuyordum.Tam a1 e ulaştığımda bir baktım komünistler eylem için yolu kapamış slogan falan atıyorlar.En önde de asistan olan oç. kendimi göstermeden geri döndüm. Diğer çıkışları tuttuklarını da öğrendim. Büyük bir eylemdi bu.Acıkmıştım. Yemek yemeye gittim. Yemekhane tehlikeli olabilirdi.Çatıya gittim. Yedim birşeyler. Artık son çarem orman içinden kaçmaktı. Gözümü kararttım ve daldım ormaana.Bir süre yürüdüm ancak artık gücüm tükeniyordu.Ve boynumda o tarifsiz acı tekrar nüksetti.H harfinin her zerresini hissediyordum boynumda.Ve o acıyla orada bayıldım.