Belki tüm hayatımı riske edecektim ama vesely e gitmeye karar verdim. Gittim yanına ve her şeyi anlattım. Yardım için yalvardım.Her zaman yaptığı gibi yumruğunu sıktı ama gerisi gelmedi. Sana benden zarar gelmez dedi.Çünkü bana çok alışmış.Çok fazla ortak yönümüz ve benzer ideallerimiz vardı.Biz birdik adeta.Üstüme tam anlamıyla bir koruyucu kıyafet geçirdi ve beni toplandıkları yere zütürdü. Biyolog beni öldürmeyecek bir bakteriyel hastalık enjekte edeceğini söyledi. Buldu bir şeyler ve iğneledi bana. itiraz hakkım yoktu. Sonra bir anda ateşim yükselmeye başladı. Baygınlık geçiriyodum.1 saat sonra öksürükler takip etti bunu. Ayrıca boynumda tuhaf bir ağrı hissettim. Vesely boynuma baktı.H yazısı yavaş yavaş siliniyordu. Kekelemem ve kendimle mücadele etmeyi bıraktım.Ama hastalığın iyileşmesine izin veremezdim.Çünkü virüs içimde kuluçkaya yatmış olabilirdi.Bir süre daha muayene ettiler beni. Galiba 10 gün kadar orada müşahade altında kaldım. Artık iyi gibiydim. Hastalık da etkisini azalttı. Ateşim düşmüştü ama hala öksürüyordum. Berbat bir haldeydim. Artık saçım sakalım birbirine karışmıştı. Hayattan bıkmıştım. Buradan kurtulmak istiyordum ama imkanı yoktu. Kendi keyfim için virüsü okuldan dışarı salamazdım.Çaresizce odama çıktım ve odamın kapısında bir gazete gördüm. Hocam gazetesi. Aldım ve okudum. Okuldaki etkinlikler falan yazıyordu.Bir de haber falan vardı.Ama son sayfayı açınca işimin bitmek üzere olduğunu hissettim.Bu sana son uyarımız hocam.Tam sayfa basılmıştı bu yazı.