Ayıldığımda neresi olduğunu bilmediğim lab benzeri bir yerdeydim. Elim bağlıydı. Karşımda 2 kişi vardı.Bir üstünde orak ve çekiç resmi bulunan bir tişört ve mini etek giymiş aslında çok güzel bir kız bir de 1.90 boyunda yarma gibi bir adam vardı. Kız yanıma yaklaştı. Normalde malı dikmem gerekecek bir andı ama korkudan balon sönmüştü. Kız beni dudaktan öptü ve kendini bana bırak hocam dedi. Elini saçlarıma attı ve okşadı. Sonra bir falçata çıkardı ve boynumun arkasına bir H harfi kazıdı. Artık direnme dedi.Biz kazanacağız ve senin gibi olan herkesi kendi aramıza katacağız dedi. Sonra burnuma eter tutup beni tekrar bayılttı. Kalktığımda devrimde çimenlerin ortasındaydım. Saat kaç diye bakacakken bir anda suratıma bir fıskiyeyle su fışkırdı. Saat tam 9 demekti bu.Bende korkunun yerini endişe bıraktı. Artık yurda gidemezdim. Vesely beni bu halde görse öldürürdü. Oracıkta uyudum.
Artık derslere de gitmiyordum. Gelecek hayallerim prof ünvanı paralar kızlar falan artık bir şey ifade etmiyordu. Sadece yaşamak istiyordum. Nasıl olduğu önemli değildi ama onurumla yaşamak istiyordum. insanları gördükçe ho ho hoo. diye kekeliyor sonra kendime engel oluyordum. Virüs beni ele geçirdikçe ben ona direniyordum. Sonra aklıma ailem geldi. Onlar da bu hocam a baya maruz kalmışlardı. Aradım konuştum biraz. Hiçbir sorunları yoktu. Sadece annem guatr babam ise şeker için kontrole gitmişti. Tabi ya onları hastalık nasıl etkilesin. Hastalıklı hücrelerde virüsün ne işi olacaktı. Belkide hastalıktan kurtuluşumun tek yolu başka bir hastalık olacaktı.