"o her şeyin mutlaka bir iz bırakacağına inanıyordu, izsiz şey olamazdı; kuşların bile izi vardı gökyüzünde, sözcüklerin dişte, bakışların yüzde. güvercin, tahta merdivenleri hiç çıkmamış, kümesin önünde yem tasını unutmamış, güneşli günlerde kağnı tekerleğine sırtını verip dantel işlememiş, pencere cdıbına burnunu gömüp of çekmemiş ya da altın sarısı saçlarını sarkıtarak eğilip sokağa bakmamış gibi, ardındaki her şeyi silerek kaybolamazdı. buralarda bir yerde izler olmalıydı, en azından onu iten ya da çekip zütüren her neyse onun izleri... farklı ekgibliklerin içine gizlenmiş bir fazlalık belki, bir ekgiblik. bu, bir boşluk bile olabilirdi."

hasan ali toptaş - gölgesizler