(alıntıdır)
anılarını toparlayamayanlara önayak olsun diye yazıyorum.
2008 kışı, aachen'da okuduğum dönemler. evde 3 türk master öğrencisi kalıyoruz.

kış çok sert geçiyor, kırılıyoruz soğuktan. dışarıdayken neyse de evin içinde de donuyor olmak koyuyor adama. bir türlü ısınmıyor dıbına koduğumun evi. koridora ve mutfağa zaten kabanla çıkıyorum, gece uyurken de kalın çoraplar ve çift yorgan var üzerimde.

bir sabah uyanıp çayı koyduktan sonra arkadaşın odasina gidiyorum, niyetim onu da uyandırıp birlikte kahvaltı hazırlamak. oda'ya girdigimde karşılaştığım manzara içimi burkuyor. adam ne kadar üşümüşse artık gece kalkmış pencereden gelen dalga dalga soğuğu kesmek için battaniyelerini camlarin yüzeyine sabitlemiş.

- abi madem bu kadar üşüdün gelseydin ya benim odaya beraber yatardık nolacak
- yok ya gerek yok hallettik bir şekilde işte.

o sabahı hatırladıkça hala içimde birşeyler kımıldar.