internetten rastgele bi kıza denk geldim. sonra bi baktım her şeyim olmuş. okuduğu üniversiteye yatay geçiş yapayım bile dedim o her zaman muamma idi. sonra bir gun bana deri kanseri olduğunu söyledi. ve 4 ay ömrü kaldığını bundan sonra hiç kimseyle görüşmek istemediğini söyledi. ben içim kan ağlaya ağlaya kabul ettim. sonra aklımda bazı soru işaretleri vardı onunla ilgili. sonradan anladım bana bazı şeyleri söylemeyip çoğu şeyi yanlış söylediğini. günlerce ağladığım, babamın bile halimi görüp oğlum çağır arkadasını yemeğe konusalım dediği birinin böyle bir şey yapması benim hayatımı mahvetti. ondan sonra aşka hiç inanmadım yoldan geçen kızların totosuna bile bakmaz oldum. trabzonlular bilir forumun altındaki sahilde gece yarısı aç karnına 1 litre şarap içip neredeyse ölüyordum. onun için üniversiteyi değiştirdim ktü den cbü ye yatay geçiş yaptım. hazırlık sınıfında her gece onu dusunmekten uyuyamadığım için devamsızlıktan kaldım. ama hala ona telefonda sadece bir kere sesimi yükselttiğim için pişmanlık duyuyorum. siz siz olun benim yaptıklarımı kendinize yapmayın. bana öleceğini söylediğinde şu şarkıyı dinlememi söylemişti. . allah kimseyi böyle üzmesin