Yolun en sonunda bana arkası dönük olan bir varlık vardı ve ona tamamen yaklaşınca ya kadar hiç istirfini bozmadı. Artık aramızda 2-3 adım kalmıştı ki, kan dondurucu bir ses: Kûn Fe Yekûn. Hücrelerime kadar korkuyu hissetmiştim. Bana döndü ve tekrarladı: Kûn Fe Yekûn Alabildiğine karanlık, hayat enerjini bedeninden sökercesine kasvetli. Yaptığım hatanın farkına varmıştım. Bu zuzumbilesiydi. Çağırdığımda gelen 7 şerliden 5 şerliyi öldürdükten sonra diğer 2 sini beni getirmeleri şartıyla yaşamalarına izin vermişti,. yüzlerce şerli vindictae, vindictae (latince intikam demek) Kollarımdan ve bacaklarımdan beni tutmuş, onlarca şerli beni sona doğru intikam nidalarıyla zütürüyordu. Zuzumbilesi boğazıma yapıştı ve kulağıma fısıldadı: sen üç milyar yedi yüz elli milyon. sen, milyar, sen para çekmişsin. sen bu parayı sen ne yaptın? Beni oracıkta öldürdü. Evet millet aslında ölüm benim için bir son değil, yeni bir başlangıçtı. Sadece fiziksel olarak bir bütünlüğüm yok ama sizler gibi dilediğimce yaşayıp, dilediğimce eğlenebiliyorum.